Abandoned by the muse by Bieke Stengos

Having moved in the same circles when young, the setting full of street musicians, painters and poets our lives took different paths. Bieke Stengos emigrated to Canada, studied some more and has a magnificent daughter. What is the same in our lives is that we both write. She just has a book out published by Vocamus Press, her second  book of poetry. Her inspiration is the land, the landscape, the changing season. her poetry is filled with the strange beauty of melancholy. She came back to Belgium for a brief time and thus salon 12b invited her and the other poets present for a reading: Lucienne Stassaerts, who read impressive poems from work in progress: Souvenirs part II, Frank De Vos, Silent Bear, myself.

One poem by Bieke: 

XIV

When I dream you into being
I find myself lost in a fog-invaded forest
Of glimmering naked trees
That rise
from the blue-white snow
cold like your body
Before heat devoured it

I search for a place to breathe freely
But I get lost
In the press of your lips
Against the stretched skin of time
And the memory of you fading
Like a melting negative
Of a city with no sun
Where streets run dead into low walls

When I open my eyes
To a black line of upright trees
I vanish from sight
*
Translation nto Dutch for whom needs it:
 
XIV

Als ik je tot leven droom
Verlies ik mezelf
In een nevel doordesemd bos
Van glimend naakte bomen
Die oprijzen
Uit blauwwitte sneeuw
Koud als je lichaam
Voor de hitte het verslond

Ik zoek een plek om vrij te ademen
Maar verlies mijzelf
In de druk van je lippen
Tegen de gespannen huid van de tijd
En de herinnering aan jou vervaagt
Als een smeltend negatief
Van een stad zonder zon
Waar straten dood lopen op lage muren

Wanneer ik mijn ogen open
Op een zwarte rij loodrechte bomen
Verdwijn ik uit het zicht