Poem in Dutch:
De kraaien
Ik woon onder een kraaienfamilie
rumoerige buren
nee, dit is geen metafoor
het zijn echte kraaien
zwart glimmend in regen, hagel
zon en wind
Ik zie hoe ze even die extra vleugelslag geven
om op het dak te landen
Maar weet niet of het altijd dezelfde kraai is
met altijd een ander takje
Soms hoor ik hen rommelen op het dak
keitjes herschikken
en vraag me af of ze een versterkt
kraaienkasteel bouwen of een burcht
of ze steentjes dragen in hun snavel
en ze laten vallen als hagel
zomaar om te rumoeren en te spelen
Het hele dak is van hen
ik ben onderdak met hen
dit gezelschap van kraaien
boven mij
en woon in de wereld onder ‘t
kraaiennest
voel me oude zeerover
of misschien verander ik zelf
en wordt een oude kraai
maar geen witte raaf
met wit haar
*
The crows
I live under a family of crows
noisy neighbours
no, this is not a metaphor
it are real crows
black shining in the rain, hail
sun and wind
I see how they briefly give an extra flap
of the wing
to land on the roof
yet I do not know whether it is always the
same crow
with always a different branch
Sometimes I hear the rummaging on the roof
rearrange the pebbles
en wonder whether they are building a
strong
crow castle or a stronghold
or carry stones in their beak
and drop them with a sond of hail
just to make noise and to play
The whole roof is theirs
I am with them under their roof
this company of crows
above me
and live in the world under the
crows nest
feel like an old sailor
or maybe I do change
and become an old crow
myself.
No comments:
Post a Comment