Zwanenzang - Swansong by Rose Vandewalle

Rose writing in Dutch and the Dutch-English version being published by Rose's longtime publisher Dodo Press in the Netherlands makes me  inclined to post the press release in Dutch.

This is the press release of the Dodo Press announcing proudly Zwanenzang/Swansong, a selection of poems spanning Three decades (1992-2012).
The English version is by Annmarie Sauer.
We all love Rose here in Antwerp, as a person and as a poet. Poetry came to her and we do share some poets cherished by both of us: Marsman, Paroles by Prévert, Brel...
Here the complete pressrelease in Dutch:
 

Met gepaste trots melden we de uitgave van Zwanenzang/Swansong, een selectie gedichten (1982 -2012) van Rose Vandewalle met naast elk gedicht een voortreffelijke vertaling naar het Engels van Annmarie Sauer.

Rose Vandewalle heeft meerdere bundels op haar naam, zoals In haar zak een doek van staal, Laat de klok met rust en Verwaaid.

‘Vandewalle slaagt erin die taal te vinden die recht doet aan haar oorspronkelijke manier van waarnemen. Want in de eerste plaats is ze de betrokken waarnemer met oog voor het schijnbaar onbeduidende detail. (Rosa)

In kleine kring wordt ze als dichter gewaardeerd. Zwanenzang/Swansong geeft een prachtig overzicht van haar gedichten in een tijdspanne van dertig jaar. De meerwaarde in de vertaling van Annmarie Sauer is, dat ze erin is geslaagd om taaleigen poëzie van Vandewalle in het Engels te volgen, zonder dat de taalsfeer ervan verloren gaat.

Rose Vandewalle:

De poëzie is zelf naar me toegekomen, niet andersom. Op een dag heeft ze me overrompeld. Grootsch en meeslepend wil ik leven! hoort ge dat, vader, moeder, wereld, knekelhuis! Dat was Marsman. Ik was er toen dertien. Later werd ze me aangereikt door een lerares Frans. Ze las ons voor uit ‘Paroles’ van Jacques Prévert. Ik raakte hierdoor compleet van de kaart. Begin jaren zestig liep ik journalistenschool te Brussel. Ik wou schrijven, journalistiek was - denk ik nu – niet meer dan een alibi. Kreeg er les van Jan Walravens (schrijver en essayist), dat was een man om nooit meer te vergeten. In 1966 vertrok ik voor een jaar naar de V.S. (Louisville, Kentucky). Er broeide van alles in die tijd. Ik las veel, Truman Capote en Henry Miller en keek naar kunst, Andrew Wyeth. Terug

in België kwam de poëzie naar me toe via Léo Ferré (zijn interpretatie van Baudelaire, Rimbaud en Aragon) en natuurlijk ook via die zeer authentieke Jacques Brel. Zelf publiceerde ik voor het eerst in de vroege jaren tachtig. Een van mijn bundels draagt als titel Laat de klok met rust, ontleend aan een vers van Maurice Gilliams, een dichter die me intuïtief sterk aanspreekt net als Vasalis dat doet. Naar haar poëzie grijp ik terug.

Over de laatste bundel ‘Verwaaid’:

‘De dichter ziet de neergang aan, in het besef dat er tegen het naderend verval, het naderend einde, geen kruid gewassen is. Tegen beter weten in wil ze zich daar niet bij neerleggen. Wanhopig zoekt ze naar sporen die nog getuigen van wat ooit was. De personages die worden opgevoerd zijn dolenden tussen de flarden van hun verleden (Bert Jans).’

‘Door de fijnbesnaarde toon, de lichtheid van haar woorden, de transparantie van de gekozen beelden komen de woorden nooit over als zwaarmoedig. Ze bewegen tussen eb en vloed, licht en duisternis, vorm en vormeloosheid en laten zich niet meteen vangen (Hannie Rouweler).’

Annmarie Sauer bij haar vertaling van ‘Zwanenzang’:

‘Het is een waar genoegen de gedichten van Rose te vertalen: menselijk, schrijnend, lichamelijk, prachtig, invoelend... boeiend, zachtaardig en soms boos, als Rose zelf.’